zbyt wysoka granica
pełnoletniości przyczyną patologii systemu wychowawczego
Władza rodzicielska aż do uzyskania pełnoletniości, bez
względu na etap rozwoju dziecka, ma pod względem prawnym jednolity charakter. W
konsekwencji państwo nie zapewnia niepełnoletnim prawie żadnych praw
autonomicznych, przekazując rodzicom prawo do decydowania o życiu swoich dzieci
w takim samym tak jak o własnym, co spowodowało całkowitego uzależnienia osób
małoletnich od rodziców i wytworzenie w nich przekonania, że to oni powinni być
prawodawcą dziecka aż do ukończenia przez niego 18 lat. Całkowite
podporządkowanie małoletnich swoim rodzicom ukształtowało relację władzy
hierarchicznej, w której dziecko musi zachować posłuszeństwo rodzicom a oni
mają prawo do wymierzania mu kar w razie niewykonania ich władczych poleceń.
Cała opisana w tej pracy patologia wychowawcza jest zatem bezpośrednią
konsekwencją podwyższonej granicy pełnoletniości.
totalitaryzm wychowawczy a sadyzm
Władcze zachowania rodziców w
bardzo wielu kwestiach przypominają sadyzm. W obu przypadkach osoba silniejsza
wykorzystuje swoją przewagę emocjonalną do zdominowania słabszej osoby,
narzucając jej swoją wolę i czując się lepszym z tego powodu. Sadyzm i represja
wychowawcza są więc sposobami realizacji potrzeby władzy i wyższości.
Megalomanię powoduje doprowadzenie do stanu całkowitej zależności od siebie-
fizycznej lub emocjonalnej. Działanie rodziców względem swoich dzieci, od
sadystycznej przemocy różni jednak racjonalizacja, a właściwie rola jaką
odgrywa. Poszukiwanie uzasadnienia dla samego siebie może wystąpić również w
sadyzmie, ale ma ono w nim dużo mniejsze znaczenie niż w systemie wychowawczym.
Racjonalizacja sadystycznych zachowań stanowi dla sprawcy jedynie sposób na
przełamanie własnego oporu- uwolnienia się od wyrzutów sumienia i przejścia do
stanu, w którym swoich emocji nie musi poddawać już żadnej kontroli.
Sadystyczny sprawca wcześniej czy później, zawsze pozbędzie się wszelkich
zahamowań, gdyż psychologiczną motywacją jego działania jest wyrządzenie swojej
ofierze krzywdy. Dlatego przekonanie co do słuszności własnych działań dla
sadysty nie jest istotne, a często nawet w ogóle nie występuje. Natomiast w
relacji wychowawczej, obalenie racjonalizacji przełamuje jednocześnie
sadystyczną motywację rodziców. Jest tak bez względu na poziom represyjności
władzy rodzicielskiej i dotyczy wszystkich sposobów jej realizacji: praw
hierarchicznych oraz kar fizycznych. Zmianę podejścia wychowawczego spowoduje
tylko wykazanie im przez dziecko braku słuszności dotychczasowego pojmowania
jego dobra. Sama próba wpłynięcia prośbami na raz podjętą decyzję, nic
nie da. Przeciwstawienie się władzy rodzicielskiej bez obalenia racjonalizacji
skutkować będzie natomiast wzmożeniem represyjności metod egzekucji posłuszeństwa-
kontroli i kar. W celu przełamania oporu dziecka, postępowanie rodziców w tych
okolicznościach nabierze cech typowego sadyzmu. W konsekwencji bunt nastolatka
wobec totalitarnego rodzicielskiego przymusu, zamiast dać więcej wolności, tej
wolności go całkowicie pozbawi. Powyższe rozważania prowadzą do konkluzji, że bezpośrednie przejawy dominacji rodziców nad dzieckiem: kontrola wychowawcza w
zakresie praw hierarchicznych oraz kary fizyczne nie mają na celu wyrządzenia
dziecku krzywdy, lecz są emocjonalną reakcją na nadanie im przez system prawny
władzy hierarchicznej i wyłącznie dla obrony tej władzy istnieją. Do
zakończenia represji wychowawczej wystarcza więc uświadomienie rodzicom ich
niewłaściwego postępowania. Głębsza metamorfoza odnoszenia się do własnych
nastoletnich dzieci nastąpiłaby jednak dopiero wskutek likwidacji ogólnej
przyczyny deprecjacji nastolatków poprzez obniżenie wieku pełnoletniości.
władza rodzicielska a inne systemy hierarchiczne; racjonalizacja nierepresyjna i represyjna
W systemie wychowawczym, tak
samo jak w innych odmianach systemów hierarchicznych, całą zasadniczą relację
kształtuje władczość. Środki
przeciwdziałania też więc będą zasadniczo podobne. Zrównanie w prawach ludności
gorzej i lepiej traktowanej powodowało zawsze upadek społeczeństwa
hierarchicznego, a wraz z nim zakończenie chamstwa i arogancji uprzywilejowanej
grupy, uznającej samą siebie za godniejszą. Tak stało się w RPA i USA, gdzie
upadek segregacji prawnej i nadanie równych praw ludności czarnej zakończył
rasistowską pogardę okazywaną przez białych. Proces równouprawnienia
młodzieży przebiegałby prawdopodobnie wolniej ze względu na odmienny w
porównaniu z systemami rasistowskimi, rodzaj racjonalizacji, chociaż przyczyny
i skutki są te same. Tak jak w apartheidzie i niewolnictwie: 1/ władzę
hierarchiczną dorosłych również stworzył system prawny. Zawyżony wiek
pełnoletności przyznał dorosłym wyższą pozycję hierarchiczną, a wychowawcom- rodzicom i nauczycielom- także władzę
hierarchiczną,
przypominającą dawną władzę Pana nad niewolnikiem. 2/ deprecjacja prawna
skutkowała deprecjacją społeczną- przekonaniem o bezwartościowości młodzieży:
ich niskim intelekcie i niedojrzałości. 3/ nadana hierarchistom władza doprowadziła
do zachowań uwłaczających godności słabszemu społeczeństwu. Niszczenie wolności
i godności dla zademonstrowania przez dorosłych własnej wielkości odbywa się we
wszystkich, scharakteryzowanych w tym rozdziale formach. Odrębnie
natomiast niż w innych systemach hierarchicznych, wychowanie z samego założenia
istnieje dla nauczenia niepełnoletnich wzorców moralnych oraz ich ochrony przed
własną głupotą i nieodpowiedzialnością. Skruszenie społecznej deprecjacji młodzieży
będzie zatem trudniejsze niż systemów rasistowskich, bo w świadomości dorosłych
tkwi głęboko zakorzeniony pogląd, że dyskryminacja prawna jest sprawiedliwa i
korzystna dla samej młodzieży. Mająca podłoże hierarchiczne, manifestacja
władzy i wielkości dorosłych jest więc nieświadoma, zarówno w stosowaniu jak i
w odbiorze, gdyż myli się ją z troską i opieką nad niepełnoletnimi, które
wychowanie, zgodnie ze swoją ideą, powinno zapewniać. Nierepresyjna
racjonalizacja przemocy powoduje, że hierarchiści bijąc i obrażając bezbronne
wobec siebie dziecko, nie są w stanie w ogóle dostrzec w swoim zachowaniu przemocowej motywacji. Hierarchiczne postawy rodziców i nauczycieli są nieprawidłowo
interpretowane jako opiekuńcze i wychowawcze także przez samo dziecko (szerz. następny temat). Zupełnie
inaczej było w systemach hierarchicznych, mających racjonalizację represyjną:
niewolnictwie czy segregacji rasistowskiej. Hierarchiści dokładnie zdawali
sobie tam sprawę z agresywnej motywacji swoich zachowań i poglądów. Świadomość
przemocy w systemach rasistowskich nie dawała możliwości częściowego tylko rozprawienia się z systemem poprzez dowodzenie
niesłuszności poszczególnych dyskryminacyjnych rozwiązań prawnych lub
podwyższenie czarnym statusu społecznego
na drodze zmniejszenia dysproporcji w posiadanych prawach. Biali zawsze by i
tak uważali, że czarni są gorszymi ludźmi i w związku z tym zasługują na każdą
możliwą formę okazywania im niższości. Jedynym zatem wariantem było tylko
całkowite zrównanie w prawach obu ras, aby biali i czarni pod względem prawnym
stali się całkowicie równi. Nawet niewielkie różnice na korzyść białych
trzymałyby bowiem społeczny rasizm.prawdziwa motywacja a racjonalizacja
Ustalenie wieku pełnoletności na 18 lat ukształtowało w dorosłych przekonanie o intelektualnej głupocie i bezgranicznej gorszości osób, którzy granicy 18 lat nie osiągnęli. Ten element myślenia jest jedynym sposobem rozumowania dorosłych wspólnym zarówno dla ich świadomości jak i podświadomości. Z powodu przyznania wszystkich praw od jednego wieku (18 lat) i nabraną w związku z tym pewnością o gorszości 15-17 latków, dalsze konsekwencje racjonalizacji i nieświadomej motywacji, rozmijają się ze sobą już całkowicie. Świadomie dorośli kierują się zasadą: nieletni są gorsi, więc należy ich chronić, natomiast ich prawdziwa motywacja działania opiera się na zasadzie: nieletni są gorsi, więc należy ich gnoić. Dlatego cały opresyjny system, będący demonstracją uzyskanej dzięki pełnoletności władzy i wyższości, odbierany jest w kategoriach ochrony, opieki i wychowania.
kwestia
|
przejaw wyższości,
władzy dorosłych
|
racjonalizacja
|
prawdziwa motywacja
|
przebywanie w nocy poza domem
|
- zakazywanie przez rodziców wychodzenia z domu swoim
niepełnoletnim dzieciom
- nielegalne wyłapywanie przez policję niepełnoletnich znajdujących
się w nocy na ulicy
- robienie ciszy nocnej na koloniach oraz w internatach
|
- ochrona bezpieczeństwa niepełnoletnich z powodu
obecności na ulicach pijanej hołoty
- odpowiedzialność rodziców za bezpieczeństwo swoich
dzieci
|
- odnajdywanie przyjemności w więziennictwie
niepełnoletnich (przymusowym trzymaniu pod kluczem)
- pozbawieniu młodzieży rozrywki, szczęścia i innych
większych doznań celem zarezerwowania ich wyłącznie dla dorosłych
|
zabawa w klubach i na dyskotekach
|
- odmawianie osobom poniżej 18 lat wstępu do dyskotek i
klubów
- bojkotowanie dyskotek na które wpuszczane są osoby
poniżej 18 lat poprzez wybieranie na miejsca swej zabawy lokali do których
wstęp mają wyłącznie osoby pełnoletnie
|
- ochrona bezpieczeństwa niepełnoletnich
- przeprowadzenie selekcji wiekowej przy wejściu w związku ze sprzedażą
alkoholu, aby wewnątrz lokalu nie trzeba było pytać o wiek każdego,
zamawiającego alkohol klienta
|
- brak szacunku dorosłych do niepełnoletniej młodzieży;
poczucie elitarności dorosłych podczas zabawy bez niepełnoletnich
|
seks
|
skrajnie inna
ocena moralna tych samych zachowań seksualnych w stosunku do dorosłych i niepełnoletnich.
Ich akceptacji wobec dorosłych oraz oburzająca negacja w odniesieniu do
młodzieży
|
nauczenie młodzieży moralności
|
zarezerwowanie
niemoralnych zachowań seksualnych dla dorosłych (moralność na 3 lata)
|
seks
|
zdeprecjonowanie wartości seksu niepełnoletnich
|
postrzeganie seksu niepełnoletnich w kategoriach jednorazowego, kilkusekundowego stosunku
odbytego w celu utraty prawictwa/dziewictwa i pochwalenia się przed
rówieśnikami przejściem inicjacji seksualnej
|
sprowadzenie seksu
do roli patologicznego i głupiego wybryku ma za zadanie wytworzyć
przekonanie, ze tylko dorośli mogą uprawiać normalny seks dający im
przyjemność i satysfakcję życiową, natomiast dla młodzieży jest on tylko
przyczyną cierpienia, patologii i zepsucia
|
alkohol
|
skrajnie szeroki stopień odpowiedzialności nieletniego za
zakup i konsumpcję alkoholu. Nieletni ponoszą konsekwencje prawne:
- za każdą nawet najmniejsza ilość wypitego/kupionego
alkoholu
- we wszystkich możliwych okolicznościach. Kary względem
niego obejmują: zakup alkoholu, spożywanie alkoholu oraz posiadania alkoholu
np. przenoszenie alkoholu w siatce
- sankcje wiążą się z naruszeniem życia prywatnego
nieletniego: tylko z powodu wypicia/zakupu jednego piwa policjant
przeprowadzi rozmowę z rodzicami, podczas której może się dowiedzieć całkiem
skoro o życiu prywatnym nieletniego: o jego ocenach w szkole, o jego kolegach
itp.
- większość regulaminów szkol przewiduje ocenę naganna z
zachowania dla uczniów pijących alkohol
|
zwalczanie picia alkoholu wśród niepełnoletnich
|
- pozwolenie dorosłym na upijanie się na umór i nie
przestrzeganie jakichkolwiek zasad w stanie upojenia alkoholowego: darcie
mordy, stanowienie zagrożenia dla innych; w konfrontacji do skrajnie
represyjnej kontroli w stosunku do nieletnich oznacza iż dorośli odnajdują
przyjemność okazywania swojej władzy poprzez
zaszczuwanie nieletnich i terroryzowanie ich kontrolą
- pozbawienie młodzieży głębszych emocji: rozrywki,
szczęścia i innych większych doznań celem zarezerwowania ich wyłącznie dla
dorosłych
|
alkohol
|
postrzeganie nastolatków prowadzących studencki tryb życia
(ciągłe alkoholowe imprezy) za dzieci zaniedbane przez swych rodziców
|
Fałszywe litowanie się ma na celu niszczenie wartości
wolności w życiu nastolatków. Wolnościowa młodzież żyje jak chce, bo akurat
ich rodzice im na to pozwalają. Dorośli w stosunku do nie podporządkowanej
młodzieży, nigdy nie użyliby słowa "wolni", bo wolność jest
przypisana wyłącznie im. Z góry uznali więc wolnościowych nastolatków za
zaniedbanych, i nigdy nawet nie zapytali, czy nie są szczęśliwi właśnie dzięki
temu, że rodzice o nich nie dbają.
|
|
ubiór i wygląd u płci żeńskiej
|
porównywanie
wyglądu nastoletnich dziewczyn
ubierających się jak dorosłe kobiety do wyglądu prostytutek; obniżanie im oceny z zachowania
|
wychowanie poprzez wymuszenie odpowiedniego ubioru i
wyglądu
|
Podłożem agresji słownej jest naruszenie przez nastolatki
kobiecości. Nastolatki traktowane są jak dzieci, więc również wymaga się od
nich, żeby się i tak ubierały. A ponieważ ubierają się jak dorosłe- wyzywa
się ich od dziwek
|
bicie w celach wychowawczych
|
bicie dziecka pasem za nieposłuszeństwo i złe zachowanie
|
uczenie zasad właściwego postępowania.
|
zaspokojenie swojej potrzeby władzy i wyższości poprzez
całkowite ubezbronnienie dziecka. Ubezbronnieniu służy racjonalizacja
relacji- ustawianie się dorosłego w pozycji autorytetu.
Ponieważ autorytet opiera się na nie możliwej do
zakwestionowania „wielkości”, dążenie do osiągnięcia całkowitego
podporządkowania obejmuje nie tylko niszczenie wszelkich przejawów
nieposłuszeństwa, ale nawet mówienia jakichkolwiek złych rzeczy o
„autorytecie”, za jego plecami. Ubezbronnienie dziecka zmierza więc zarówno
do całkowitego narzucenia mu własnej woli, jak i wykorzeniania w nim niejawnego
chociażby sprzeciwu wobec takiego traktowania siebie przez „autorytet”
|
kontrola wychowawcza
|
kontrola represyjna- polega na jednostronnym narzuceniu
przez wychowawcę represyjnych zakazów i nakazów oraz agresywnym kontrolowaniu
ich przestrzegania
|
uczenie dziecka zasad i zapewnienie mu przekonania, że
rodzice dbają o niego i interesują się nim
|
kontrola wychowawcza służy całkowitemu podporządkowaniu
sobie dziecka, przejęciu panowania nad wszystkimi sferami jego życia i decydowania
o ich każdym aspekcie
- systematyczne szczucie dziecka i nastolatka; wymuszenie
całkowitego posłuszeństwa poprzez ubezbronnienie go
|
kontrola wychowawcza
|
- kontrola bez wiedzy dziecka- polega na przeszukiwaniu
prywatnych rzeczy dziecka: telefonów komórkowych, komputera, tornistra itp. W
ten sposób rodzice uzyskują wiedzę o dziecku"za jego plecami". Dziecko nie ma świadomości, że jest kontrolowane, a
dowiaduje się o tym dopiero w przypadku, gdy rodzice uznają, iż to co
robi: na jakie strony internetowe wchodzi, z kim koresponduje itp., jest dla
niego nieodpowiednie.
|
sprawdzanie, czy dziecku nie grozi jakieś zagrożenie ze
świata zewnętrznego
|
kontrola wychowawcza służy całkowitemu podporządkowaniu
sobie dziecka, przejęciu panowania nad wszystkimi sferami jego życia i
decydowania o ich każdym aspekcie
- kontrola bez wiedzy dziecka jest najbardziej efektywna w
dowiadywaniu się o wszystkich aspektach życia dziecka
|
kontrola wychowawcza
|
- skłonienie dziecka do dobrowolnego mówienia rodzicom o
wszystkich aspektach swojego życia pod kamuflażem "dobrych relacji”.
Dziecko, mając zaufanie do rodziców dobrowolnie mówi im o każdym aspekcie
swojego życia. Zdobyte zaufanie dziecka jest jednak fałszywe, gdyż szczerość
obowiązuje wyłącznie jedną stronę. Dziecko zwierzając się rodzicom ze swoich
często bardzo intymnych problemów, nie dowie się bowiem niczego o ich życiu
prywatnym.
|
dobre relacje dziecka z rodzicami
|
kontrola wychowawcza służy całkowitemu podporządkowaniu
sobie dziecka, przejęciu panowania nad wszystkimi sferami jego życia i decydowania
o ich każdym aspekcie
- "dobre relacje" są tylko emocjonalnym
oszustwem, służącym skłonieniu dziecka do całkowitej otwartości. Różnica
między nimi a typową kontrolą polega jedynie na metodzie: kiedy rodzice
posiadają pełną wiedzę o życiu swojego dziecka nie muszą go wówczas
przeszukiwać.
|
zabranianie dziecku przerywania rozmowy dorosłym
|
okazywanie szacunku dorosłym
|
stawianie dorosłych na piedestał a dziecka poniżej poziomu
ich podnóżka. Dorośli są tak ważni, że dziecko nawet na chwilę nie może
przerwać im rozmowy, komunikując swoją wolę lub potrzebę
|
|
celowe obniżanie dziecku standardu życia poprzez nie
kupowanie mu wymarzonych rzeczy
|
dziecka nie należy rozpieszczać prezentami, bo wyrośnie na
rozwydrzonego człowieka, który ma mieć wszystko co zechce.
|
dorośli krytykują prezentowanie gadżetów małoletnim, bo to
ich musi być stać na absolutnie wszystkie rozrywki i przyjemności. A dzieci
jako osoby gorsze powinny zadawalać się kanapkami z kiełbasą owiniętą w
papier. Typowym przejawem rozpieszczenia dorosłych jest ich użalanie
się na śmierć głodową ze względu na niskie zarobki.
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz