Interakcja pośrednia społeczeństwa dorosłych a interakcja bezpośrednia grupy socjologicznej młodzieży.

Poglądy, że  młodzież nie posiada autonomii woli, bo wszystkie decyzje podejmuje pod wpływem grupy rówieśniczej to kolejny przejaw socjologicznego analfabetyzmu. U dorosłych normy moralne ich własnego społeczeństwa kształtowane są w drodze interakcji pośredniej. Powoduje ona z jednej strony mniejszy przymus społeczny dla wielu wzorców zachowań, ale z drugiej- nieświadomość nie tylko ich przyjmowania, ale nawet istnienia. Dorośli oddziałują na siebie, nie wiedząc o tym. Dlatego normy przyjmują również w  sposób bezwiedny. Dorosły często myśli, że jego poglądy wynikają z samodzielnego myślenia, natomiast w rzeczywistości zostały one przejęte od społeczeństwa. Zdarza się, że musi minąć nawet kilkaset lat, żeby społeczeństwo dostrzegło patologię kulturową minionej epoki. Jak wskazują źródła historyczne i odkrycia archeologiczne człowiek żyjący 500-1000 lat temu mimo, iż miał zbliżoną objętość mózgu do człowieka współczesnego, jego porównywalna sprawność intelektualna całymi pokoleniami nie prowadziła do istotnego rozwój kultury. Niewolnictwo, inkwizycja czy rasizm były przez wieki aprobowane społecznie. Jeszcze kilkaset lat temu palono na stosie czarownice i wierzono w boskość ordaliów. Do jakiego stopnia interakcja pośrednia może odbywać się bezrefleksyjnie, świadczy treść mojej pracy. Przemocowość motywacji rodziców oraz represyjność prawie wszystkich form i metod wychowawczych przebiega poza ich świadomością. Odnośnie zaś interakcji bezpośredniej w grupie zamkniętej, której podlega młodzież, jest ona silniejsza, w zakresie odczuwalności ale przez to zauważalna. Interakcja przebiega bezwiednie jedynie w grupie przemocowej W pozostałych jej dostrzegalność sprawia, że członkowie grupy świadomie kształtują własne zachowania społeczne. Bliższa interakcja dokonuje się bowiem między osobami o podobnym charakterze. W przeprowadzonych badaniach dotyczących funkcjonowania grupy rówieśniczej najczęstszą odpowiedzią było „szpanerzy tworzyli własną grupę pozostali ludzie (zawsze lub prawie zawsze) byli sobą i (nigdy lub prawie nigdy) nie szpanowali”. Interakcja może zatem wpływać zarówno destrukcyjnie na relacje (grupa przemocowa), jak i je cementować (grupa przyjacielska). Kształtowanie norm w obrębie grupy zamkniętej, powoduje nie tylko wewnętrzne zróżnicowanie panujących w niej zasad, ale i ogromną dynamikę w zakresie ich zmian. Tam nawet bójka nastolatków może przyczynić się do zakończenia przemocy rówieśniczej i przeobrażenia grupy przemocowej w zwykłą.  

Poza interakcją bezpośrednią własnej grupy rówieśniczej, młodzież, na tej samej zasadzie co dorośli, podlega także interakcji pośredniej jako członkowie narodu, wyznawcy określonej religii itp.