Socjologia dorosłych. Brak normotwórczego charakteru grupy zamkniętej.

Brak normotwórczego charakteru grupy zamkniętej, oznacza, że: 
a/ grupa zwykła nie posiada własnych, odrębnych norm społecznych. Normy te tworzą społeczeństwa otwarte: (np lgbt, związki religijne, więzienne itp.), a realizują grupy zamknięte: dobrowolne (np. klub lgbt, parafialne kółko modlitewne)  i przymusowe (zakład karny, jednostka wojskowa).

b/ normy oraz ich zmiany (przemiany społeczne) na przestrzeni całej historii cywilizacji tworzy/dokonuje kulturowy normatyw. Poparcie społeczne dla np. inkwizycji, niewolnictwa czy prześladowania innowierców była uwarunkowana kulturowo i cofało się wraz ze zmianą tej kultury. Wszelkie ruchy kontestujące rzeczywistość na przestrzeni wieków: religijne, abolicjonistyczne, lgbt, feministyczne i in. mają charakter grup otwartych. Grupy zamknięte nie są wstanie dokonywać żadnych przeobrażeń społecznych.

c/ interakcja bezpośrednia w grupie osób dorosłych istnieje i wpływa na wzajemne relacje członków grupy. Interakcja bezpośrednia nie ma jednak charakteru normotwórczego. W szczególności nie może zmieniać pozycji społecznej, bo kształtuje ją grupa otwarta. 

W konsekwencji: 1/ społeczeństwo dorosłych ma charakter hierarchiczny, w którym określonym grupom/kategoriom społecznym przypisana jest z góry określona pozycja i związane z nią cechy. Ustalenia tych cech dokonuje grupa otwarta. Członkowie grupy zamkniętej mogą co najwyżej kształtować swój indywidualny wizerunek (opinię o sobie), ale nie pozycję społeczną. 2/ w żadnej zwykłej grupie osób dorosłych nie może samoistnie wytworzyć się relacja charakterystyczna dla przemocowych grup rówieśniczych. Przemocowość realizuje się bowiem wyłącznie w grupach zamkniętych- przymusowych

d/ sytuacja, w której w grupie zamkniętej wytworzyłyby się własne normy może się wyjątkowo zdarzyć, ale ma charakter anomalii społecznej. Przeobrażenia wewnętrzne wiążą się wówczas z osobą nieformalnego lidera grupy- osoby darzonej przez jej członków szczególnym autorytetem. Przykładem takiej sytuacji jest wieloletnia akceptacja pedofilii w poznańskim chórze chłopięcym Polskie Słowiki. Jego dyrygent przez lata wykorzystywał seksualnie chórzystów za przyzwoleniem rodziców a molestowani chłopcy, gdy dorośli sprowadzali do chóru własne dzieci. Inny przypadek anomalii normotwórczej grupy zamkniętej wydarzył się wśród sióstr Betanek w klasztorze w Kazimierzu. Siostra przełożona zakonu w wyjątkowo dziwny sposób zniewoliła emocjonalnie inne zakonnice, co w konsekwencji doprowadziło do bardzo wielu nienormalnych- z punktu widzenia relacji społecznych- zdarzeń.

e/ jednej grupy zamkniętej z tzw. zwykłymi ludźmi (dorosłymi) nie mogą stworzyć dwie kategorie społeczne wykluczone z integracji przez grupę otwartą: młodzież i pedofile. Kategoriom tym społeczeństwo otwarte z góry przypisuje gorszą pozycję i związane z nią degradacyjne cechy. W oczach dorosłych młodzież jest zawsze głupsza i skłonna do wszelakiego kretynizmu. Niepełnoletni nie ma możliwości zostania członkiem ani ogółu społeczeństwa dorosłych, ani jakiejkolwiek grupy socjologicznej, którą ono tworzy, gdyż rozwój intelektualny i emocjonalny konkretnego nastolatka nie zmieni jego pozycji hierarchicznej- nawet jeśli przewyższa poziom zdecydowanej większości dorosłych. Dorośli nie zauważą jego intelektu, bo nie będzie on nigdy konfrontowany (porównywany, oceniany) z dorosłymi. Drugą kategorią osób, nie mogącą zostać członkiem normalnego społeczeństwa dorosłych są pedofile. W związku z tym, iż zboczonych preferencji seksualnych, w przeciwieństwie do wieku, nie ujawnia wygląd zewnętrzny, zdarza się, że pedofile w odróżnieniu od nastolatków mogą być często zwykłymi członkami społeczeństwa. Ujawnienie pedofila powoduje natychmiastowe wykluczenie jego z każdej grupy socjologicznej w ramach której funkcjonuje.

f/ społeczeństwo otwarte dokonuje nie tylko określenia kategorii społecznych wykluczonych z integracji społecznej, ale tworzy także normy, chroniące przed degradacją z grup zamkniętych osób o niższym statusie ekonomicznym. Normy te mają za cel deprecjację sukcesu ludzi bogatych. Kontestuje się uczciwość dojścia do majątku („złodzieje, kombinatorzy” „pierwszy milion trzeba ukraść”), uważa się, że uzyskanie dobrej pracy jest kwestią układów („pleców”) albo twierdzi się że zarobienie dużych pieniędzy wynika z przypadku lub szczęścia. Głoszone poglądy służą wyrównaniu relacji społecznych, dlatego prowadzą wyłącznie do zmniejszenia dysproporcji w statusach obu grup. Bogaci nie muszą natomiast obawiać się wykluczenia ze społeczeństwa z powodu odgórnego przyszycia im łatki złodzieja. Bogaci jako grupa społeczna nie kreując własnych norm społecznych dotyczących przyczyn wzbogacenia się, nie starają się w ogóle o zmianę niekorzystnego dla siebie wizerunku. Dowodzi to, że poglądy warstwy niższej mają charakter ogólnospołeczny, pełniąc w społeczeństwie otwartym rolę antydegradacyjną.

Drugą społecznie chronioną przed wykluczeniem grupą są studenci. Ochrona odbywa się poprzez ignorowanie studenckich meneli i nie prowadzenie ogólnospołecznej dyskusji nad ich nocnymi rykami. 
g/ inaczej w grupach zamkniętych przebiega integracja osób, których status społeczny w grupie otwartej nie jest do końca ustalony tj. imigrantów i homoseksualistów. Część społeczeństwa o poglądach dyskryminacyjnych nie wejdzie wówczas z obcokrajowcami lub gejami w bliższą relację, nie zakłócając jednocześnie socjalizacji z resztą grupy, która taką znajomość chciałaby nawiązać. Jeżeli przekonania ksenofobiczne lub homofobiczne nie są bardzo silne, w stosunku do członka własnej grupy zamkniętej mogą one również, w drodze interakcji, ulec zanikowi. Ksenofob i homofob traktuje imigranta czy homoseksualistę jak pozostałych znajomych, mimo, że w odmiennej sytuacji życiowej odnosiłby się do niego z wrogością. Mniejszości narodowe i seksualne przemoc spotyka zatem z zewnątrz tj. ze strony osób spoza własnej grupy zamkniętej.