Podział sposobów realizacji przez dorosłych poczucia wyższości nad dziećmi:

I bezpośrednio zapewniające władzę nad niepełnoletnimi. Władzę na płaszczyźnie społecznej tworzą prawa hierarchiczne, a indywidualnej- bicie i kontrola wychowawcza. Władza ta ma charakter odgórny, stały i niepodważalny.
A/ społeczne
prawa hierarchiczne (czynniki hierarchii)- ustalane są przez społeczeństwo otwarte dorosłych. Prawa te dorośli rezerwują wyłącznie dla siebie. Gwarantują władzę w wymiarze społeczno-kulturowym. Zapewniają dorosłym trwałą dominację w systemie społecznym i podporządkowują im osoby niepełnoletnie. Tworzą zatem hierarchię społeczną. Do praw hierarchicznych należą: przebywanie w nocy poza domem (zwłaszcza w klubach i dyskotekach), seks, alkohol oraz ubiór i wygląd u płci żeńskiej. Władza w 3 pierwszych aspektach (przebywanie w nocy poza domem, zwłaszcza w klubach i dyskotekach; seks; alkohol) przejawia się w pozbawieniu nastolatków wartości życia- ważnych emocji i przyjemności, i zapewnieniu możliwości ich odczuwania wyłącznie dorosłym. 4 czynnik hierarchii (ubiór i wygląd u płci żeńskiej) wiąże się z obroną poczucia dorosłości kobiet naruszaną przez nastoletnie dziewczyny.
B/ indywidualne- ustalane są indywidualnie przez wychowawcę. Zapewnia dorosłemu stałą i pełną dominację nad konkretnym dzieckiem (np. rodzice nad swoimi dziećmi) lub grupą dzieci (nauczyciel nad uczniami). Do czynników indywidualnych należą: bicie i kontrola wychowawcza. Dorosły posiada nieograniczone prawo bicia i kontroli niepełnoletniego, znajdującego się pod jego władzą, natomiast niepełnoletniemu nie przyznaje się prawa do obrony.    

II nie zapewniające bezpośrednio władzy nad niepełnoletnimi; będące jedynie formą okazania przez dorosłych swojego poczucia wyższości
A/ społeczne
- deprecjacja społeczna małoletnich- zafałszowanie obrazu nastolatków, mające na celu odebranie im godności nastolatkom, niszczenie ich wartości oraz ośmieszanie (wizerunek "głupiego gimbusa")
- trywializowanie problemów
B/ indywidualne- należą do nich sposoby okazywania wyższości w codziennych sytuacjach życiowych (deprecjacja wychowawcza): celowe obniżenie dziecku standardu życia poprzez nie kupowanie mu wymarzonych rzeczy, wyzywanie dziecka obraźliwymi określeniami typu gówniarz, smarkacz, gnojek, zabranianie dziecku przerywania rozmowy dorosłych, odmawianie realizacji kursu taksówek zamawianych przez dzieci,
Wszystkie sposoby manifestowania przez dorosłych swojej władzy i wyższości niszczą godność dzieci i młodzieży. Można też dokonać ich wewnętrznego zróżnicowania na:

1/ niszczące wyłącznie godność nastolatków. Do tej grupy należą sposoby realizacji wyższości nad niepełnoletnimi, nie zapewniające dorosłym władzy nad nimi: deprecjacja społeczna oraz deprecjacja wychowawcza
2/ niszczące godność i wolność nastolatków. Do tej grupy należą sposoby realizacji wyższości nad niepełnoletnimi, zapewniające dorosłym władzę nad nimi: prawa hierarchiczne, bicie, kontrola wychowawcza