Przyczyna nieświadomości patologii systemu wychowawczego. Racjonalizacja nierepresyjna i represyjna

zbyt wysoka granica pełnoletniości przyczyną patologii systemu wychowawczego

Władza rodzicielska aż do uzyskania pełnoletniości, bez względu na etap rozwoju dziecka, ma pod względem prawnym jednolity charakter. W konsekwencji państwo nie zapewnia niepełnoletnim prawie żadnych praw autonomicznych, przekazując rodzicom prawo do decydowania o życiu swoich dzieci w takim samym tak jak o własnym, co spowodowało całkowitego uzależnienia osób małoletnich od rodziców i wytworzenie w nich przekonania, że to oni powinni być prawodawcą dziecka aż do ukończenia przez niego 18 lat. Całkowite podporządkowanie małoletnich swoim rodzicom ukształtowało relację władzy hierarchicznej, w której dziecko musi zachować posłuszeństwo rodzicom a oni mają prawo do wymierzania mu kar w razie niewykonania ich władczych poleceń. Cała opisana w tej pracy patologia wychowawcza jest zatem bezpośrednią konsekwencją podwyższonej granicy pełnoletniości.  

totalitaryzm wychowawczy a sadyzm

Władcze zachowania rodziców w bardzo wielu kwestiach przypominają sadyzm. W obu przypadkach osoba silniejsza wykorzystuje swoją przewagę emocjonalną do zdominowania słabszej osoby, narzucając jej swoją wolę i czując się lepszym z tego powodu. Sadyzm i represja wychowawcza są więc sposobami realizacji potrzeby władzy i wyższości. Megalomanię powoduje doprowadzenie do stanu całkowitej zależności od siebie- fizycznej lub emocjonalnej. Działanie rodziców względem swoich dzieci, od sadystycznej przemocy różni jednak racjonalizacja, a właściwie rola jaką odgrywa. Poszukiwanie uzasadnienia dla samego siebie może wystąpić również w sadyzmie, ale ma ono w nim dużo mniejsze znaczenie niż w systemie wychowawczym. Racjonalizacja sadystycznych zachowań stanowi dla sprawcy jedynie sposób na przełamanie własnego oporu- uwolnienia się od wyrzutów sumienia i przejścia do stanu, w którym swoich emocji nie musi poddawać już żadnej kontroli. Sadystyczny sprawca wcześniej czy później, zawsze pozbędzie się wszelkich zahamowań, gdyż psychologiczną motywacją jego działania jest wyrządzenie swojej ofierze krzywdy. Dlatego przekonanie co do słuszności własnych działań dla sadysty nie jest istotne, a często nawet w ogóle nie występuje. Natomiast w relacji wychowawczej, obalenie racjonalizacji przełamuje jednocześnie sadystyczną motywację rodziców. Jest tak bez względu na poziom represyjności władzy rodzicielskiej i dotyczy wszystkich sposobów jej realizacji: praw hierarchicznych oraz kar fizycznych. Zmianę podejścia wychowawczego spowoduje tylko wykazanie im przez dziecko braku słuszności dotychczasowego pojmowania jego dobra. Sama próba wpłynięcia  prośbami na raz podjętą decyzję, nic nie da. Przeciwstawienie się władzy rodzicielskiej bez obalenia racjonalizacji skutkować będzie natomiast wzmożeniem represyjności metod egzekucji posłuszeństwa- kontroli i kar. W celu przełamania oporu dziecka, postępowanie rodziców w tych okolicznościach nabierze cech typowego sadyzmu. W konsekwencji bunt nastolatka wobec totalitarnego rodzicielskiego przymusu, zamiast dać więcej wolności, tej wolności go całkowicie pozbawi. Powyższe rozważania prowadzą do konkluzji, że bezpośrednie przejawy dominacji rodziców nad dzieckiem: kontrola wychowawcza w zakresie praw hierarchicznych oraz kary fizyczne nie mają na celu wyrządzenia dziecku krzywdy, lecz są emocjonalną reakcją na nadanie im przez system prawny władzy hierarchicznej i wyłącznie dla obrony tej władzy istnieją. Do zakończenia represji wychowawczej wystarcza więc uświadomienie rodzicom ich niewłaściwego postępowania. Głębsza metamorfoza odnoszenia się do własnych nastoletnich dzieci nastąpiłaby jednak dopiero wskutek likwidacji ogólnej przyczyny deprecjacji nastolatków poprzez obniżenie wieku pełnoletniości.

władza rodzicielska a inne systemy hierarchiczne; racjonalizacja nierepresyjna i represyjna

W systemie wychowawczym, tak samo jak w innych odmianach systemów hierarchicznych, całą zasadniczą relację kształtuje władczość. Środki przeciwdziałania też więc będą zasadniczo podobne. Zrównanie w prawach ludności gorzej i lepiej traktowanej powodowało zawsze upadek społeczeństwa hierarchicznego, a wraz z nim zakończenie chamstwa i arogancji uprzywilejowanej grupy, uznającej samą siebie za godniejszą. Tak stało się w RPA i USA, gdzie upadek segregacji prawnej i nadanie równych praw ludności czarnej zakończył rasistowską pogardę okazywaną przez białych. Proces równouprawnienia  młodzieży przebiegałby prawdopodobnie wolniej ze względu na odmienny w porównaniu z systemami rasistowskimi, rodzaj racjonalizacji, chociaż przyczyny i skutki są te same. Tak jak w apartheidzie i niewolnictwie: 1/ władzę hierarchiczną dorosłych również stworzył system prawny. Zawyżony wiek pełnoletności przyznał dorosłym wyższą pozycję hierarchiczną, a wychowawcom- rodzicom i nauczycielom- także władzę hierarchiczną, przypominającą dawną władzę Pana nad niewolnikiem. 2/ deprecjacja prawna skutkowała deprecjacją społeczną- przekonaniem o bezwartościowości młodzieży: ich niskim intelekcie i niedojrzałości. 3/ nadana hierarchistom władza doprowadziła do zachowań uwłaczających godności słabszemu społeczeństwu. Niszczenie wolności i godności dla zademonstrowania przez dorosłych własnej wielkości odbywa się we wszystkich, scharakteryzowanych  w tym rozdziale formach. Odrębnie natomiast niż w innych systemach hierarchicznych, wychowanie z samego założenia istnieje dla nauczenia niepełnoletnich wzorców moralnych oraz ich ochrony przed własną głupotą i nieodpowiedzialnością. Skruszenie społecznej deprecjacji młodzieży będzie zatem trudniejsze niż systemów rasistowskich, bo w świadomości dorosłych tkwi głęboko zakorzeniony pogląd, że dyskryminacja prawna jest sprawiedliwa i korzystna dla samej młodzieży. Mająca podłoże hierarchiczne, manifestacja władzy i wielkości dorosłych jest więc nieświadoma, zarówno w stosowaniu jak i w odbiorze, gdyż myli się ją z troską i opieką nad niepełnoletnimi, które wychowanie, zgodnie ze swoją ideą, powinno zapewniać. Nierepresyjna racjonalizacja przemocy powoduje, że hierarchiści bijąc i obrażając bezbronne wobec siebie dziecko, nie są w stanie w ogóle dostrzec w swoim zachowaniu przemocowej motywacji. Hierarchiczne postawy rodziców i nauczycieli są nieprawidłowo interpretowane jako opiekuńcze i wychowawcze także przez samo dziecko (szerz. następny temat). Zupełnie inaczej było w systemach hierarchicznych, mających racjonalizację represyjną: niewolnictwie czy segregacji rasistowskiej. Hierarchiści dokładnie zdawali sobie tam sprawę z agresywnej motywacji swoich zachowań i poglądów. Świadomość przemocy w systemach rasistowskich nie dawała możliwości częściowego tylko rozprawienia się z systemem poprzez dowodzenie niesłuszności poszczególnych dyskryminacyjnych rozwiązań prawnych lub podwyższenie czarnym statusu społecznego na drodze zmniejszenia dysproporcji w posiadanych prawach. Biali zawsze by i tak uważali, że czarni są gorszymi ludźmi i w związku z tym zasługują na każdą możliwą formę okazywania im niższości. Jedynym zatem wariantem było tylko całkowite zrównanie w prawach obu ras, aby biali i czarni pod względem prawnym stali się całkowicie równi. Nawet niewielkie różnice na korzyść białych trzymałyby bowiem społeczny rasizm.
prawdziwa motywacja a racjonalizacja

Ustalenie wieku pełnoletności na 18 lat ukształtowało w dorosłych przekonanie o intelektualnej głupocie i bezgranicznej gorszości osób, którzy granicy 18 lat nie osiągnęli. Ten element myślenia jest jedynym sposobem rozumowania dorosłych wspólnym zarówno dla ich świadomości jak i podświadomości. Z powodu przyznania wszystkich praw od jednego wieku (18 lat) i nabraną w związku z tym pewnością o gorszości 15-17 latków, dalsze konsekwencje racjonalizacji i nieświadomej motywacji, rozmijają się ze sobą już całkowicie. Świadomie dorośli kierują się zasadą: nieletni są gorsi, więc należy ich chronić, natomiast ich prawdziwa motywacja działania opiera się na zasadzie: nieletni są gorsi, więc należy ich gnoić. Dlatego cały opresyjny system, będący demonstracją uzyskanej dzięki pełnoletności władzy i wyższości, odbierany jest w kategoriach ochrony, opieki i wychowania.

kwestia	przejaw wyższości, władzy dorosłych	racjonalizacja	prawdziwa motywacja
przebywanie w nocy poza domem	- zakazywanie przez rodziców wychodzenia z domu swoim niepełnoletnim dzieciom - nielegalne wyłapywanie przez policję niepełnoletnich znajdujących się w nocy na ulicy - robienie ciszy nocnej na koloniach oraz w internatach	- ochrona bezpieczeństwa niepełnoletnich z powodu obecności na ulicach pijanej hołoty - odpowiedzialność rodziców za bezpieczeństwo swoich dzieci	- odnajdywanie przyjemności w więziennictwie niepełnoletnich (przymusowym trzymaniu pod kluczem) - pozbawieniu młodzieży rozrywki, szczęścia i innych większych doznań celem zarezerwowania ich wyłącznie dla dorosłych
zabawa w klubach i na dyskotekach	- odmawianie osobom poniżej 18 lat wstępu do dyskotek i klubów - bojkotowanie dyskotek na które wpuszczane są osoby poniżej 18 lat poprzez wybieranie na miejsca swej zabawy lokali do których wstęp mają wyłącznie osoby pełnoletnie	- ochrona bezpieczeństwa niepełnoletnich - przeprowadzenie selekcji wiekowej  przy wejściu w związku ze sprzedażą alkoholu, aby wewnątrz lokalu nie trzeba było pytać o wiek każdego, zamawiającego alkohol klienta	- brak szacunku dorosłych do niepełnoletniej młodzieży; poczucie elitarności dorosłych podczas zabawy bez niepełnoletnich
seks	skrajnie inna ocena moralna tych samych zachowań seksualnych w stosunku do dorosłych i niepełnoletnich. Ich akceptacji wobec dorosłych oraz oburzająca negacja w odniesieniu do młodzieży	nauczenie młodzieży moralności	zarezerwowanie niemoralnych zachowań seksualnych dla dorosłych (moralność na 3 lata)
seks	zdeprecjonowanie wartości seksu niepełnoletnich	postrzeganie seksu niepełnoletnich w kategoriach jednorazowego, kilkusekundowego stosunku odbytego w celu utraty prawictwa/dziewictwa i pochwalenia się przed rówieśnikami przejściem inicjacji seksualnej	sprowadzenie seksu do roli patologicznego i głupiego wybryku ma za zadanie wytworzyć przekonanie, ze tylko dorośli mogą uprawiać normalny seks dający im przyjemność i satysfakcję życiową, natomiast dla młodzieży jest on tylko przyczyną cierpienia, patologii i zepsucia
alkohol	skrajnie szeroki stopień odpowiedzialności nieletniego za zakup i konsumpcję alkoholu. Nieletni ponoszą konsekwencje prawne: - za każdą nawet najmniejsza ilość wypitego/kupionego alkoholu - we wszystkich możliwych okolicznościach. Kary względem niego obejmują: zakup alkoholu, spożywanie alkoholu oraz posiadania alkoholu np. przenoszenie alkoholu w siatce - sankcje wiążą się z naruszeniem życia prywatnego nieletniego: tylko z powodu wypicia/zakupu jednego piwa policjant przeprowadzi rozmowę z rodzicami, podczas której może się dowiedzieć całkiem skoro o życiu prywatnym nieletniego: o jego ocenach w szkole, o jego kolegach itp. - większość regulaminów szkol przewiduje ocenę naganna z zachowania dla uczniów pijących alkohol	zwalczanie picia alkoholu wśród niepełnoletnich	- pozwolenie dorosłym na upijanie się na umór i nie przestrzeganie jakichkolwiek zasad w stanie upojenia alkoholowego: darcie mordy, stanowienie zagrożenia dla innych; w konfrontacji do skrajnie represyjnej kontroli w stosunku do nieletnich oznacza iż dorośli odnajdują przyjemność okazywania swojej władzy poprzez zaszczuwanie nieletnich i terroryzowanie ich kontrolą - pozbawienie młodzieży głębszych emocji: rozrywki, szczęścia i innych większych doznań celem zarezerwowania ich wyłącznie dla dorosłych
alkohol		postrzeganie nastolatków prowadzących studencki tryb życia (ciągłe alkoholowe imprezy) za dzieci zaniedbane przez swych rodziców	Fałszywe litowanie się ma na celu niszczenie wartości wolności w życiu nastolatków. Wolnościowa młodzież żyje jak chce, bo akurat ich rodzice im na to pozwalają. Dorośli w stosunku do nie podporządkowanej młodzieży, nigdy nie użyliby słowa "wolni", bo wolność jest przypisana wyłącznie im. Z góry uznali więc wolnościowych nastolatków za zaniedbanych, i nigdy nawet nie zapytali, czy nie są szczęśliwi właśnie dzięki temu, że rodzice o nich nie dbają.
ubiór i wygląd u płci żeńskiej	porównywanie wyglądu nastoletnich dziewczyn ubierających się jak dorosłe kobiety do wyglądu prostytutek; obniżanie im oceny z zachowania	wychowanie poprzez wymuszenie odpowiedniego ubioru i wyglądu	Podłożem agresji słownej jest naruszenie przez nastolatki kobiecości. Nastolatki traktowane są jak dzieci, więc również wymaga się od nich, żeby się i tak ubierały. A ponieważ ubierają się jak dorosłe- wyzywa się ich od dziwek
bicie w celach wychowawczych	bicie dziecka pasem za nieposłuszeństwo i złe zachowanie	uczenie zasad właściwego postępowania.	zaspokojenie swojej potrzeby władzy i wyższości poprzez całkowite ubezbronnienie dziecka. Ubezbronnieniu służy racjonalizacja relacji-  ustawianie się dorosłego w pozycji autorytetu. Ponieważ autorytet opiera się na nie możliwej do zakwestionowania „wielkości”, dążenie do osiągnięcia całkowitego podporządkowania obejmuje nie tylko niszczenie wszelkich przejawów nieposłuszeństwa, ale nawet mówienia jakichkolwiek złych rzeczy o „autorytecie”, za jego plecami. Ubezbronnienie dziecka zmierza więc zarówno do całkowitego narzucenia mu własnej woli, jak i wykorzeniania w nim niejawnego chociażby sprzeciwu wobec takiego traktowania siebie przez „autorytet”
kontrola wychowawcza	kontrola represyjna- polega na jednostronnym narzuceniu przez wychowawcę represyjnych zakazów i nakazów oraz agresywnym kontrolowaniu ich przestrzegania	uczenie dziecka zasad i zapewnienie mu przekonania, że rodzice dbają o niego i interesują się nim	kontrola wychowawcza służy całkowitemu podporządkowaniu sobie dziecka, przejęciu panowania nad wszystkimi sferami jego życia i decydowania o ich każdym aspekcie - systematyczne szczucie dziecka i nastolatka; wymuszenie całkowitego posłuszeństwa poprzez ubezbronnienie go
kontrola wychowawcza	- kontrola bez wiedzy dziecka- polega na przeszukiwaniu prywatnych rzeczy dziecka: telefonów komórkowych, komputera, tornistra itp. W ten sposób rodzice uzyskują wiedzę o dziecku"za jego plecami". Dziecko nie ma świadomości, że jest kontrolowane, a dowiaduje się o tym dopiero w przypadku, gdy rodzice uznają, iż to co robi: na jakie strony internetowe wchodzi, z kim koresponduje itp., jest dla niego nieodpowiednie.	sprawdzanie, czy dziecku nie grozi jakieś zagrożenie ze świata zewnętrznego	kontrola wychowawcza służy całkowitemu podporządkowaniu sobie dziecka, przejęciu panowania nad wszystkimi sferami jego życia i decydowania o ich każdym aspekcie - kontrola bez wiedzy dziecka jest najbardziej efektywna w dowiadywaniu się o wszystkich aspektach życia dziecka
kontrola wychowawcza	- skłonienie dziecka do dobrowolnego mówienia rodzicom o wszystkich aspektach swojego życia pod kamuflażem "dobrych relacji”. Dziecko, mając zaufanie do rodziców dobrowolnie mówi im o każdym aspekcie swojego życia. Zdobyte zaufanie dziecka jest jednak fałszywe, gdyż szczerość obowiązuje wyłącznie jedną stronę. Dziecko zwierzając się rodzicom ze swoich często bardzo intymnych problemów, nie dowie się bowiem niczego o ich życiu prywatnym.	dobre relacje dziecka z rodzicami	kontrola wychowawcza służy całkowitemu podporządkowaniu sobie dziecka, przejęciu panowania nad wszystkimi sferami jego życia i decydowania o ich każdym aspekcie - "dobre relacje" są tylko emocjonalnym oszustwem, służącym skłonieniu dziecka do całkowitej otwartości. Różnica między nimi a typową kontrolą polega jedynie na metodzie: kiedy rodzice posiadają pełną wiedzę o życiu swojego dziecka nie muszą go wówczas przeszukiwać.
zabranianie dziecku przerywania rozmowy dorosłym		okazywanie szacunku  dorosłym	stawianie dorosłych na piedestał a dziecka poniżej poziomu ich podnóżka. Dorośli są tak ważni, że dziecko nawet na chwilę nie może przerwać im rozmowy, komunikując swoją wolę lub potrzebę
celowe obniżanie dziecku standardu życia poprzez nie kupowanie mu wymarzonych rzeczy		dziecka nie należy rozpieszczać prezentami, bo wyrośnie na rozwydrzonego człowieka, który ma mieć wszystko co zechce.	dorośli krytykują prezentowanie gadżetów małoletnim, bo to ich musi być stać na absolutnie wszystkie rozrywki i przyjemności. A dzieci jako osoby gorsze powinny zadawalać się kanapkami z kiełbasą owiniętą w papier. Typowym przejawem rozpieszczenia dorosłych jest ich użalanie się na śmierć głodową ze względu na niskie zarobki.